اثر تراکم بوته بر برخی پاسخ های رشدی، فیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی گیاه نخود (cicer arietinum l.) تحت سطوح مختلف آبیاری

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و تراکم بوته بر برخی پاسخ های مورفوفیزیولوژیکی و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی رقم نخود هاشم، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در منطقه گنبدکاووس در سال زراعی92-1391 اجراء شد. عامل اصلی شامل سطوح مختلف آبیاری (شرایط دیم بدون آبیاری، آبیاری در مرحله گلدهی و آبیاری در زمان پر شدن نیام ها) و عامل فرعی شامل تراکم های مختلف 20، 30، 50 و 70 بوته در متر مربع بود. نتایج نشان داد که اثر سطوح مختلف آبیاری بر تمامی صفات به جز تعداد روز تا 50 درصد گلدهی و ارتفاع بوته معنی دار بود اما تراکم تنها بر خصوصیات تعداد روز تا 50 درصد گلدهی، ارتفاع بوته، تعداد روز تا رسیدگی فیزیولوژیک، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک و شاخص کلروفیل برگ اثر معنی دار داشت. در این آزمایش آبیاری موجب افزایش معنی دار محتوی رطوبت نسبی و شاخص کلروفیل برگ نسبت به شرایط دیم گشت اما باعث کاهش معنی دار در میزان پروتئین دانه، فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز و کاتالاز شد. بالاترین درصد پروتئین دانه در کشت بدون آبیاری مشاهده شد. همچنین بیشترین و کمترین عملکرد دانه به ترتیب در سطوح آبیاری در مرحله گلدهی و شرایط دیم به ترتیب با مقادیر 1602 و 1014 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. در سطوح فاکتور تراکم نیز بالاترین عملکرد دانه توسط تراکم 70 بوته در متر مربع و کمترین عملکرد دانه در تراکم 20 بوته در متر مربع مشاهده گردید.